Όπως πέρυσι έτσι και φέτος, μένοντας πιστοί στην υπόσχεσή μας, δεν ξεχάσουμε τους φίλους μας στο ΚΕΠΕΠ Πόμπιας και τους επισκεφτήκαμε ξανά. Η ευκαιρία μας δόθηκε μια μέρα του Μαρτίου που είχαμε πάει εκδρομή.

Σκέφτηκα ότι, αυτή τη φορά ,καλό θα ήταν να τους προσφέραμε λίγη διασκέδαση. Ζήτησα, λοιπόν, από τον μαθητή της Γ? Γυμνασίου Μαράκη Εμμανουήλ και από τον μαθητή της Α ? Λυκείου Λατούνοβ Τόμας να έρθουν μαζί μας και να παίξουν μουσική κατά τη διάρκεια της επίσκεψης και αυτοί δέχτηκαν με μεγάλη προθυμία.

Περίπου 30 μαθητές δήλωσαν ότι ήθελαν να έρθουν και έτσι μαζί με τον συνάδερφο φιλόλογο του σχολείου μας κ. Βάλλα Αθανάσιο ,φτάσαμε στο ΚΕΠΕΠ.

Μετά από πρόταση των μαθητών , μπήκαμε στο χώρο με τη συνοδεία μουσικής , γεγονός που αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη στους νοσηλευόμενους αλλά και στους νοσηλευτές! Πολύ γρήγορα βρεθήκαμε να χορεύουμε ενωμένοι με τα παιδιά του ΚΕΠΕΠ στο ρυθμό της μουσικής .Η μουσική και ο χορός βοήθησε και τα παιδιά της Α Γυμνασίου ,που για πρώτη φορά επισκεπτόταν αυτό τον χώρο, να ξεπεράσουν πιο γρήγορα την αρχική τους αμηχανία .

Στο δρόμο της επιστροφής τα συναισθήματά μας ανάμεικτα, η χαρά της προσφοράς με τη θλίψη , ο προβληματισμός με την ευαισθητοποίηση , η ταραχή της καρδιάς που σε κάνει να νιώθεις πιο άνθρωπος?.

Αρκετά παιδιά ζήτησαν να το επαναλάβουμε ?.

και ορισμένα από αυτά έγραψαν τις σκέψεις τους?.

Μυλωνά Αθανασία (θεολόγος)

  Σκέψεις μαθητών

Με πρωτοβουλία της κ. Μυλωνά Αθανασίας και με τη συνοδεία εκείνης και του κ. Βάλλα Αθανάσιου, όσα παιδιά θέλαμε, πήγαμε στο ΚΕΠΕΠ Πόμπιας. Επισκεφτήκαμε τα παιδιά που φιλοξενούνται και νοσηλεύονται εκεί και μάθαμε ότι υπάρχουν πιο σημαντικά προβλήματα στη ζωή από τα δικά μας. Στην αρχή τρόμαξα βλέποντας την κατάσταση κάποιων παιδιών αλλά στη συνέχεια αφού μας μίλησαν οι νοσηλεύτριες κατάλαβα ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε αλλά να τα αντιμετωπίζουμε όπως όλα τα άλλα παιδιά.

Τσοκακτσίδου Κωνσταντίνα (μαθήτρια Α2 τάξης)

Σε αυτή την εκδρομή έμαθα πολλά και ένιωσα πολλά. Το μάθημα ζωής που πήρα είναι ότι υπάρχουν μεγαλύτερα προβλήματα από αυτά που πιστεύω εγώ ότι υπάρχουν. Επίσης ένιωθα λύπη βλέποντας αυτά τα παιδιά να περνάνε αυτή την κατάσταση. Ακόμα ένιωθα χαρούμενη για την επίσκεψη και ελπίζω να ξαναπάμε.

Κομοριτσάν Τζεορτζιάνα (μαθήτρια Α1 τάξης)

Αυτό που μου έκανε εντύπωση όταν πήγαμε να δούμε τα παιδιά στο ΚΕΠΕΠ είναι ότι ενώ τα πιο πολλά παιδιά εκεί φαινόντουσαν μικρά σε ηλικία, περίπου 5-6 χρονών, ήταν στην πραγματικότητα μεγαλύτερα. Κάποιοι μπορεί να νομίζουν ότι τα παιδιά αυτά δεν καταλαβαίνουν και μπορεί έτσι να φαίνεται, αλλά καταλαβαίνουν τα πάντα. Ενώ εμείς όταν παθαίνουμε κάτι μας φαίνεται αξεπέραστο, τελικά δεν είναι τίποτε μπροστά στα προβλήματα που έχουν αυτά τα παιδιά! Όταν φύγαμε, ένιωσα πολύ χαρούμενη που πήγαμε και τα επισκεφτήκαμε, που διασκεδάσαμε μαζί τους και τους δώσαμε χαρά. Θα ήθελα πολύ να ξαναπάω!

Τσατσάκη Φανουρία (μαθήτρια Α2 τάξης)

Όταν πήγαμε στο ΚΕΠΕΠ από την αρχή δεν φοβόμουν ,ούτε μου έκανε κάτι εντύπωση. Μετά που μπήκαμε μέσα στα παιδιά με έπιασε λίγο λύπη όσο τους έβλεπα. Δεν τρόμαξα βέβαια ,ούτε δάκρυσα έτσι ώστε να αρχίσω να κλαίω! Αυτό που μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ότι υπήρχαν παιδιά που ενώ ήταν πάνω από 16 χρονών είχαν σώμα μωρού! Προσπάθησα να μην κλάψω για μη τους κάνω να νιώσουν άσχημα. Του χρόνου λέω να ξαναπάω! Μου άρεσε να κάνω παρέα σε αυτά τα παιδιά ?..Του χρόνου θα πάω με περισσότερη χαρά! Έτσι και αυτοί θα δουν ότι δεν νοιαζόμαστε για αυτούς μόνο τις γιορτές!

Πρανγκατζίσκα Ιωάννα (μαθήτρια Α2 τάξης)